Vuk Stefanović Karadžić

Vuk Stefanović Karadžić bio je najpoznatiji srpski lingvista i najveći reformator srpskog jezika. Rođen je u selu Tršić 1787. godine. Nazvali su ga Vuk, jer bi ga, po narodnom običaju, to ime trebalo da štiti od uroka veštica.

Još kao dete, učio je da piše i čita i to od rođaka Jevte Svića, koji je tada bio jedini pismeni čovek u njihovu kraju. Vuk se školovao u Loznici, pa su ga poslali na daljnje obrazovanje u manastir Tronoši. Tamo su ga terali da čuva stoku, pa mu nije ostajalo vremena za učenje, zato se vratio kući. Pokušao je da upiše gimnaziju u Karlovcu, ali ne uspeva, pa odlazi u Petrinje. Nakon što se preselio u Beograd, upoznao je prosvetitelja Dositeja Obradovića, kojemu se do tada divio na radu i delu, ali ga je ovaj oterao od sebe. Vuk je nakon toga otišao u Jadar. Tamo je radio kao pisar.

Nakon što se otvorila Velika škola u Beogradu, Vuk se upisao kao đak. Ipak, ubrzo se razboleo pa je morao da ode u Pešu na lečenje. Vratio se u Beograd kako bi bio dio ustanka, a nakon njegova propadanja, otišao je u Beč. Tamo Vuk počinje sa svojim životnim delom. Počeo je da radi na reformi jezika, pisanju pravopisa i nastojanju da uvede narodni jezik u književnost. U Srbiji zbog toga nije mogao da štampa knjige, ali se njegova rad isticao u Beču, te u Rusiji.

Vuk je uz pomoć austrijskih vlasti, filologa braće Grim i velikog Jerneja Kopitara uspeo da reformiše srpsko pismo i pravopis. Time je postavio temelje za savremeni standard srpskog jezika. Izjednačio je narodni i književni jezik i očistio ga od svih uticaja koja nisu odgovarala dotadašnjoj strukturi strpskog jezika, čije je temelje pronalazio u narodnim pesmama i pričama.

1818. Vuk je izdao prvo izdanje "Srpskog rečnika", a prošireno izdanje izašlo je 1852. Preveo je "Novi zavet", koji je tiskan 1847. godine.

Poput velikih jezičnih reformatora 19. veka i on je skupljao narodne pesme i priče i zabeležavao ih, očuvavši tako srpsku usmenu baštinu. Neke od tih dela su: "Banović Strahinja", "Ženidba Dušanova", "Zidanje Skadra", "Sveti Savo" i ciklus pesama o Marku Kraljeviću.

Vuk je umro u Beču 1864. godine.